Mijn hond kwispelt, dus hij heeft geen pijn


Een 8 jaar oude hond ligt geduldig in de wachtkamer te wachten tot hij aan de beurt is. Hij is toe aan zijn jaarlijkse enting. Wanneer hij aan de beurt is, valt het de dierenarts op dat de hond wat moeite heeft om overeind te komen.  Als de dierenarts aan de eigenaar vraagt hoe het gaat met de hond zegt deze dat het prima gaat. Hij eet en drinkt goed, plast en poept goed. Wel wordt hij wat ouder, want met wandelen gaat het allemaal wat langzamer: hij loopt achter de eigenaar in plaats van vooruit en hij wil niet echt lange stukken meer lopen.

Wanneer de dierenarts de hond heeft nagekeken, vertelt ze de eigenaar dat het haar was opgevallen dat hij moeite heeft met overeind komen en dat hij met lopen erg stijf in zijn achterhand is. Gezien zijn leeftijd kan dit heel goed komen door artrose.  Dit verklaart ook waarom hij niet echt meer enthousiast is met wandelen en moeite heeft met opstaan. Hij heeft pijn in zijn gewrichten. De eigenaar schudt zijn hoofd en zegt dat zijn hond geen pijn heeft: Hij piept niet en hij kwispelt toch?


Dit is een scenario dat heel vaak voorkomt in de praktijk: eigenaren die het niet opvalt dat het dier pijn heeft. Dit is echter ook niet zo vreemd, als je bedenkt dat een dier pijn vaak niet toont. Bij acute pijn, zoals een botbreuk, zal het dier vaak duidelijk aangeven dat het pijn heeft door onder andere te piepen. Echter bij pijn die langzaam verergerd, dan wel chronisch wordt, zal de hond dit niet zo duidelijk aangeven. In de natuur is het zo dat als je pijn hebt, je kwetsbaarder bent. Dus een dier is geneigd zijn pijn niet te tonen.

Wel laten dieren vaak op andere manieren zien dat ze pijn hebben.  Ze gaan zich vaak anders gedragen dan voorheen. Eigenaren komen dan ook vaak met deze klachten naar de dierenarts, maar leggen vaak de link niet met eventuele pijn.

Er zijn steeds meer en betere mogelijkheden om pijn te behandelen. Het makkelijkste is natuurlijk om de oorzaak van de pijn weg te nemen. Echter soms lukt het niet om de oorzaak aan te pakken bijvoorbeeld bij artrose. Wel kunnen we er dan voor zorgen dat het dier in het dagelijkse leven zo min mogelijk pijn ondervindt.

Als uw dier zich ander gedraagt dan normaal of als u twijfelt of het pijn heeft is het verstandig om bij uw dierenarts langs te gaan.



Veel voorkomende gedragsveranderingen die op pijn kunnen wijzen zijn:

  • Gaan likken, slikken of gapen als u een bepaald gebied aanraakt
  • Geen halsband om willen, wegduiken of zelfs gaan grommen als u een halsband om wilt gaan doen
  • Slechter gaan eten
  • Niet meer aangehaald willen worden, zich terugtrekken.
  • Of juist heel erg aanhankelijk worden, continu naar de baas toekomen, geen rust vinden in huis
  • Niet meer naar buiten willen, niet meer goed mee willen lopen.
  • Meer hijgen dan normaal
  • Bezoek of huisgenoten niet meer komen begroeten als ze binnenkomen.
  • Chagrijniger of agressiever reageren op ander dieren.
  • Een andere houding aannemen, bijvoorbeeld door met een bolle rug te gaan staan met de kop omlaag.